De naam De Burchgrave en alle varianten zijn archaïsche schrijfwijzen van het woord (de) burggraaf. Burggraaf (van het middeleeuws Latijn gravius ‘opzichter' van de burg 'burcht') betekent niet noodzakelijk de rang of titel van burggraaf, maar kan ook kastelein als in slotvoogd of kasteelheer betekenen. De Nederlandse Familienamenbank van het Meertens instituut geeft als verklaring voor de naam 'Burggrave' op dat het een beroepsnaam is, dus dat de naamdrager een baan als burggraaf of kastelein had of een dergelijk ambt bekleedde. Frans de Brabandere geeft op pagina 156 van zijn Woordenboek van de familienamen in België en Noord-Frankrijk, 2003, onder het lemma 'Borggra(e)ve, (de)' geen verklaring, maar enkel dat het van het Middelnederlandse borchgrave komt. Bij Jules Herbillon en Jean Germain hun Dictionnaire des noms de famille en Belgique Romane et dans les régions limitrophes, 1996, lezen we op pagina 148 dat 'Burghgraeve' een nom de dignité (waardigheidsnaam) is.
De Burchgrave is de naam van onze oudst gekende voorvader zoals die geschreven werd in zijn woonplaats, in zijn tijd. Met het verstrijken van decennia en dus met de evolutie in spelling en ook met de kennis en kunde van pastoor of ambtenaar, kwamen en komen er heel wat varianten of schrijfwijzen voor. Binnen onze familie alleen al vinden we naast De Burchgrave ook nog: de Burchgraeve, Burchgrave, de Burggrave, Burggrave, de Burghgraeve, de Burghgrave, Burghgrave en Burgrave.
Schrijfwijzen als 'Deborghgrave' met het tussenvoegsel 'de' aan het eigenlijke naamdeel gecontraheerd zijn een gevolg van de (grammaticale) onkunde van ambtenaren. Het is op zich geen aparte variant, maar een taalkundig foute versie van de variant 'De Borghgrave'. In het Nederlands werden en worden tussenvoegsels in principe steeds los geschreven en krijgen ze nooit een hoofdletter als er een naam of initiaal voor staat.