Schrijfwijzen als 'Deborghgrave' met het tussenvoegsel 'de' aan het eigenlijke naamdeel gecontraheerd zijn een gevolg van de (grammaticale) onkunde van ambtenaren. Het is op zich geen aparte variant, maar een taalkundig foute versie van de variant 'De Borghgrave'. In het Nederlands werden en worden tussenvoegsels in principe steeds los geschreven en krijgen ze nooit een hoofdletter als er een naam of initiaal voor staat.
Daarentegen krijgen ze binnen een zin altijd een hoofdletter als er geen naam voor staat. Verder kent het Nederlands maar één 'tussenvoegsel' dat aan de naam vast komt, en dat is 'ver-' als contractie van 'van der'. Zoals Vermeersch de zelfde naam is als Van der Meersch. Het Frans kent gelijkaardige, weliswaar complexere, regels. Zie voor een uitvoerige bespreking: particule (onomastique) (FR) op Wikipedia of de Canadese overheid voor een samenvatting: noms de familles (FR).
Naar de oorzaak is het gissen, maar vreemd genoeg zijn er in België heel wat fouten tegen de grammatica gemaakt bij het noteren van namen in de burgerlijke stand. Sommige mensen verklaren dit doordat het de Fransen waren die de burgerlijke stand invoerden en daar ze geen Nederlands kenden dus fouten maakten... Vreemde verklaring daar het evenzo de Fransen waren die de burgerlijke stand in Nederland invoerden en op het Vlaamse platteland de burgemeesters en ambtenaren Vlamingen waren en geen ingevoerde Fransen. Dus Nederlandskundigen maakten de fouten en niet omdat de Franse wet het zo opdroeg (anders hadden die fouten er in Nederland ook moeten zijn). Enkele personen denken dan weer dat er een bepaalde sociale betekenis schuilgaat achter tussenvoegsels met kleine of hoofdletter, maar dat is zeker niet zo, vroeger niet en nu niet. Zo als de Wikipedia particule site vermeld, er is Franse adel met groot article en niet-adel met klein particule. Ook België kent adel met (foute) hoofdletter en niet-adel met kleine letter. De grammaticale regels van het Nederlands en Frans zijn egalitair, voor elke sociale laag of stratum identiek; het is enkel de plaats in een zin, functie of betekenis die bepaald of een tussenvoegsel een hoofdletter krijgt of kleine letter behoud.
Al hanteren de overheden van alle drie de landen België, Frankrijk en Nederland heden ten dage namen op een gelijkaardige manier wat administratieve aangelegenheden aangaat, de aanvangssituatie is wel anders daar Nederland en Frankrijk hun burgers niet met al die fouten opzadelden in het verleden. In Nederland en Frankrijk hanteert men in het dagelijkse leven wel (meestal) de grammaticale regels voor hoofdletters voor tussenvoegsels of particule. Zo wordt een 'De Burghgraeve' account op het Franse Geneanet toch 'voornaam de Burghgraeve'. Terwijl heel wat Belgen, al is hun moedertaal Nederlands of Frans, die regels weinig kennen en velen ze nooit toepassen. Op deze site worden de regels wel zo veel mogelijk gevolgd.
Hieronder een samenvatting van de regels:
| Formaat | Nederlands | Frans | Engels ¹ |
|---|---|---|---|
| Naam | Als iemand op een bepaalde schrijfwijze staat, maak dan gebruik van die persoonlijke voorkeursschrijfwijze. | ||
| Voornaam naam | Gillis de Burchgrave | Gillis de Burchgrave | Gillis DeBurchgrave |
| Initiaal naam | W. de Burchgrave | W. de Burchgrave | W. DeBurchgrave |
| Naam voornaam | De Burchgrave Pieter | De Burchgrave Pieter | DeBurchgrave Pieter |
| Aanspreking naam | Mevrouw De Burchgraeve | Madame de Burchgraeve | Ms DeBurchgraeve |
| Aanspreking initiaal naam | De heer M. de Burghgrave | Monsieur M. de Burghgrave | Mr. M. DeBurghgrave |
| Functie naam | Burgemeester De Burchgrave | Maire de Burchgrave | Mayor DeBurchgrave |
| Adressering man - vrouw ² | De heer en mevrouw De Smicht-de Burchgrave or Jan en Marie de Smicht-de Burchgrave |
M. et Mme Jan de Smicht ³ | Mr. and Mrs. Jan Smicht ³ |
| M. et Mme Jan et Marie de Smicht de Burchgrave | Ms. Marie DeBurchgrave and Mr. Jan DeSmicht | ||
1 Engels kent geen echte regels; wel ziet men af en toe dat men het voorbeeld van McArthur of MacDonald volgt zoals bijvoorbeeld DeVito en dus het voorvoegsel aan het eigenlijke naamdeel plakt maar beide een hoofdletter geeft. In het Engels kan men dus deze conventie ook toepassen, de persoonlijke voorkeur volgen of de Nederlandse regel volgen.
2 Ook al behouden gehuwde vrouwen in Frankrijk wettelijk hun meisjesnaam, in de Franstalige wereld is het toch vrij gangbaar om in de dagelijkse omgang de naam van de man te gebruiken als nom d'usage. In de Angelsaksiche wereld zijn er ook heel wat vrouwen die de naam van hun man gebruiken. Daarom dat bij hen man en vrouw vaak onder enkel de naam van de man geadresseerd worden. In Vlaanderen behouden gehuwde vrouwen als sinds eeuwen hun meisjesnaam en het aantal vrouwen die de naam van hun man gebruiken is vrij beperkt, zeker 'Burchgrave' dames blijven normaal onder hun eigen 'Burchgrave' meisjesnaam door het leven gaan.
3 De eerste Franse of Engelse vorm is slechts bruikbaar voor gehuwde koppels waarbij de vrouw de naam van haar man gebruikt, ook in die talen hoort de aanspreking van koppels waarbij vrouwen hun eigen naam blijven gebruiken rekening te houden met haar meisjesnaam.